1. CONTINUATIO DE ULTIMO JUDICIO.

(I.) QUOD ULTIMUM JUDICIUM PERACTUM SIT.

In priori opusculo De Ultimo Judicio actum est de his: Quod Interitus Mundi non intellectus sit per diem Ultimi Judicii (1-5):

Quod Procreationes Generis Humani non cessaturae sint (6-13):

Quod Caelum et Infernum sint ex Humano Genere (14-22):

Quod omnes, quotcunque nati sunt homines a principio creationis, et defuncti, sint in Caelo vel in Inferno (23-27):

Quod Ultimum Judicium futurum sit ubi omnes simul sunt, ita in Mundo spirituali et non in Terris (28-32):

Quod Ultimum Judicium existat, quando Finis Ecclesiae est; et quod Finis Ecclesiae sit, quando non Fides quia non Charitas (33-39):

Quod omnia, quae in Apocalypsi praedicta sunt, hodie impleta sint (40-44):

Quod Ultimum Judicium peractum sit (45-52):

De Babylonia et ejus destructione (53-64):

De priori Caelo et ejus abolitione (65-72):

De statu Mundi et Ecclesiae posthac (73-74).

33. (VI.) QUOD ULTIMUM JUDICIUM EXISTAT, QUANDO FINIS ECCLESIAE EST; ET QUOD FINIS ECCLESIAE SIT, QUANDO NON FIDES QUIA NON CHARITAS.

Quod ultimum judicium existat quando finis ecclesiae est, sunt plures causae. Primaria est, quod tunc perire incipiat aequilibrium inter caelum et infernum, et cum aequilibrio ipsum liberum hominis; et cum liberum hominis perit, tunc non amplius salvari potest; ex libero enim tunc fertur ad infernum, et non in libero duci potest ad caelum; nam absque libero nemo reformari potest, et omne liberum hominis est ex aequilibrio inter caelum et infernum: quod ita sit constare potest ex binis articulis in opere De Caelo et Inferno; ubi actum est De Aequilibrio inter Caelum et Infernum (589-596); et, Quod Homo in Libero sit per Aequilibrium inter Caelum et Infernum (597-603); et quoque ibi, quod nemo reformari queat quam in libero.