1. APOKALIPSA. POGLAVLJE 1.

1. Otkrivenje Isusa Hrista, koje dade njemu Bog, da pokaže slugama svojima šta će skoro biti, i pokaza, poslavši po anđelu svojemu sluzi svojemu Jovanu,

2. Koji svjedoči riječ Božiju i svjedočanstvo Isusa Hrista, i šta god vidje.

3. Blago onome koji čita i onima koji slušaju riječi proroštva, i drže što je napisano u njemu; jer je vrijeme blizu.

4. Od Jovana na sedam crkava koje su u Aziji: blagodat vam i mir od onoga koji jest, i koji bješe, i koji će doći; i od sedam duhova koji su pred prijestolom njegovijem;

5. I od Isusa Hrista, koji je svjedok vjerni, i prvenac iz mrtvijeh, i knez nad carevima zemaljskima, koji nas ljubi, i umi nas od grijeha našijeh krvlju svojom;

6. I učini nas careve i sveštenike Bogu i ocu svojemu; tome slava i država va vijek vijeka. Amin.

7. Eno, ide s oblacima, i ugledaće ga svako oko, i koji ga probodoše; i zaplakaće za njim sva koljena zemaljska. Da, zaista.

8. Ja sam alfa i omega, početak i svršetak, govori Gospod, koji jest, i koji bješe, i koji će doći, svedržitelj.

9. Ja Jovan, koji sam i brat vaš i drug u nevolji, i u carstvu i trpljenju Isusa Hrista, bijah na ostrvu koje se zove Patam, za riječ Božiju i za svjedočanstvo Isusa Hrista.

10. Bijah u duhu u dan nedjeljni, i čuh za sobom glas veliki kao trube koje govoraše: ja sam alfa i omega, prvi i pošljednji; 11. I: što vidiš napiši u knjigu, i pošlji crkvama koje su u Aziji: u Efes, i u Smirnu, i u Pergam, i u Tijatir, i u Sard, i u Filadelfiju, i u Laodikiju.

12. I obazreh se da vidim glas koji govoraše sa mnom; i obazrevši se vidjeh sedam svijećnjaka zlatnijeh,

13. I usred sedam svijećnjaka kao sina čovječijega, obučena u dugačku haljinu, i opasana po prsima pojasom zlatnijem.

14. A glava njegova i kosa bijaše bijela kao bijela vuna, kao snijeg; i oči njegove kao plamen ognjeni;

15. I noge njegove kao mjed kad se rastopi u peći; i glas njegov kao huka voda mnogijeh;

16. I držaše u svojoj desnoj ruci sedam zvijezda, i iz usta njegovijeh izlažaše mač oštar s obje strane, i lice njegovo bijaše kao što sunce sija u sili svojoj.

17. I kad ga vidjeh, padoh k nogama njegovijem kao mrtav, i metnu desnicu svoju na me govoreći mi: ne boj se, ja sam prvi i pošljednji,

18. I živi: i bijah mrtav i evo sam živ va vijek vijeka, amin. I imam ključeve od pakla i od smrti.

19. Napiši dakle što si vidio, i šta je, i šta će biti potom;

20. Tajna sedam zvijezda koje si vidio na desnici mojoj, i sedam svijećnjaka zlatnijeh: sedam zvijezda jesu anđeli sedam crkava; i sedam svijećnjaka koje si vidio jesu sedam crkava.

DUHOVNI SMISAO SADRŽAJA CELOG POGLAVLJA

Da ovo Otkrivenje jeste isključivo od Gospoda, kao i da će ga primiti oni, koji će biti u Njegovoj novoj crkvi, koja je Novi Jerusalim, i priznati Gospoda kao Boga neba i Zemlje; Gospod je, takođe, opisan kao Reč.

Sadržaj svakog stiha

Stih 1. "Otkrivenje Isusa Hrista" označava Gospodnja predviđanja u vezi sa Njim samim i Njegovom crkvom, šta će ona biti na svom kraju, a šta će, opet, biti docnije (br. 2). Izraz "Koje dade njemu Bog, da pokaže slugama svojima," označava one, koji su u veri iz milosrđa (br. 3). Izraz " šta će skoro biti" označava da će sigurno biti tako, da Crkva ne bi propala (br. 4). Izraz "poslavši po anđelu svojemu sluzi svojemu Jovanu," označava stvari, koje je Gospod otkrio kroz nebo onima, koji su u dobru života od milosrđa i vere koja od njega potiče (br. 5).

Stih 2. Izraz "Koji svjedoči riječ Božiju i svjedočanstvo Isusa Hrista" znači: koji iz srca, i, na taj način, u svetlosti primaju Božansku istinu iz Reči, i priznaju da Gospodnje Ljudsko jeste Božansko (br. 6). Izraz "i šta god vidje," označava njihovo prosvetljenje u svim stvarima koje se nalaze u ovom Otkrivenju (br. 7).

Stih 3. “Blago onome koji čita i onima koji slušaju riječi proroštva, i drže što je napisano u njemu” označava zajedništvo onih, koji žive u skladu sa doktrinom (naukom) Novog Jerusalima, sa nebeskim anđelima, (br. 8). Izraz "jer je vrijeme blizu," označava da je stanje Crkve takvo, da ona više ne može nastaviti da egzistira na isti način, a da se održi povezanost sa Gospodom (br. 9).

Stih 4. "Od Jovana na sedam crkava," označava sve koji su u hrišćanskom svetu, gde je Reč, a po Reči se poznaje Gospod i pomoću nje se, takođe omogućava približavanje crkvi (br. 10). Izraz "koje su u Aziji," znači: onima, koji su u svetlosti istine iz Reči (br. 11). Izraz "blagodat vam i mir od onoga koji jest, i koji bješe, i koji će doći," označava Božanski pozdrav (br. 12). Izraz "od onoga koji jest, i koji bješe, i koji će doći," označava da je od Gospoda, koji je večan i beskrajan, dakle, i da je od Jehove (br. 13). Izraz "i od sedam duhova koji su pred prijestolom njegovijem," znači: sa celog neba, gde je Gospod u svoj svojoj Božanskoj istini (br. 14).

Stih 5. "I od Isusa Hrista," označava Božansko Ljudsko (br. 15). Izraz "koji je svjedok vjerni," označava da je On - sama božanska istina (br. 16). Izraz "koji je svjedok vjerni, i prvenac iz mrtvijeh," označava da On, takođe, jeste i samo Božansko dobro (br. 17). Izraz "i knez ¹ nad carevima zemaljskima," označava onoga, od koga jeste sva istina od dobra u crkvi (br. 18). Izraz "koji nas ljubi, i umi nas od grijeha našijeh krvlju svojom," označava Onoga, Koji iz ljubavi i milosrđa reformiše i preporađa ljude Svojim Božanskim istinama iz Reči (br. 19).

Stih 6. "I učini nas careve i sveštenike Bogu i ocu svojemu," označava Onoga, Koji daje onima, koji su od Njega rođeni, to jest, preporođeni, da budu u mudrosti iz Božanskih istina, kao i u ljubavi iz Božanskih dobara (br. 20). Izraz "Bogu i ocu svojemu," označava, i time odslikava Njegovu Božansku mudrost, i Njegovu Božansku ljubav (br. 21). Izraz "tome slava i država va vijek vijeka," označava Onoga, Ko jedini ima Božansko veličanstvo i Božansku svemoć u večnosti (br. 22). Izraz "Amin," označava Božansku potvrdu od istine, dakle od Njega Samog (br. 23).

Stih 7. "Eno, ide s oblacima," označava da će se Gospod otkriti u doslovnom smislu Reči, kao i da će On otvoriti njen duhovni smisao na kraju crkve (br. 24). Izraz "i ugledaće ga svako oko," označava da će Njega prepoznati svi oni, koji bivaju u naklonostima usmerenim ka razumevanju Božanske istine (br. 25). Izraz "i koji ga probodoše," označava da će Ga videti i oni iz crkve, koji su u obmanama (br. 26). Izraz "i zaplakaće za njim sva koljena zemaljska," označava da će tako biti od časa u kome u crkvi više ne bude bilo dobara i istina (br. 27). Izraz "Da, zaista," označava Božansku potvrdu da će stvarno tako i biti (br. 28).

Stih 8. "Ja sam alfa i omega, početak i svršetak," označava Onoga, Koji je Samo-egzistirajući, i koji jeste Jedini (od prvih do poslednjih), i od koga jesu sve stvari; dakle, Onoga, ko jeste Sama Ljubav i koji jeste Jedina Ljubav, Sama Mudrost i Jedina Mudrost, i još, Sam Život i Jedini Život u Sebi, pa, samim tim, i Tvorac, i jedini Stvoritelj, Spasitelj i Prosvetitelj od Sebe, i koji, otuda, jeste - sve u svemu na nebu i unutar crkve (br. 29). Izraz "govori Gospod, koji jest, i koji bješe, i koji će doći," znači: koji je večan i beskonačan, i koji je Jahve (br. 30). Izraz "svedržitelj," označava Onoga koji jeste, koji živi, i koji poseduje moć od Sebe, i koji upravlja svim stvarima - od prvih, pa sve do poslednjih (br. 31).

Stih 9. "Ja Jovan, koji sam i brat vaš i drug," označava one, koji bivaju u dobru milosrđa, a odatle i u istinama vere (br. 32). Izraz „ u nevolji, i u carstvu i trpljenju Isusa Hrista," označava one unutar crkve, koji su zaraženi zlima i obmanama, a koje, međutim, Gospod ima da ukloni, kada bude došao (br. 33). Izraz "bijah na ostrvu koje se zove Patam," označava državu i mesto u kome bi mogao biti prosvetljen (br. 34). Izraz "za riječ Božiju i za svjedočanstvo Isusa Hrista," označava kako bi se Božanska istina iz Reči mogla primiti iz srca, a time i u svetlosti, i da bi se Gospodnje Ljudsko moglo priznati kao Božansko (br. 35).

Stih 10. "Bijah u duhu u dan nedjeljni," označava duhovno stanje koje u to vreme biva, usled Božanskog priliva (influksa) (br. 36). Izraz "i čuh za sobom glas veliki kao trube," označava očiglednu percepciju Božanske istine Otkrivene sa neba (br. 37).

Stih 11. "koje govoraše: ja sam alfa i omega, prvi i pošljednji," označava Onoga, Ko je Samo-egzistirajući i Jedini, od prvih do poslednjih, od koga jesu sve stvari; i koji jeste još štošta drugo, što je sve opisano u prethodnom tekstu (br. 38). [" I: što vidiš napiši u knjigu "] ² znači: da bi se moglo otkriti potomstvu (br. 39). Izraz "i pošlji crkvama koje su u Aziji," znači: za one u hrišćanskom svetu, koji su u svetlu istine iz Reči (br. 40). Izraz "u Efes, i u Smirnu, i u Pergam, i u Tijatir, i u Sard, i u Filadelfiju, i u Laodikiju," znači: u skladu sa stanjem svake pojedinačne lične percepcije (br. 41).

Stih 12. "I obazreh se da vidim glas koji govoraše sa mnom," označava inverziju stanja onih, koji bivaju u dobru života, u pogledu percepcije istine iz Reči, u času kada se okrenu prema Gospodu (br. 42). Izraz "i obazrevši se vidjeh sedam svijećnjaka zlatnijeh," označava novu crkvu, koja će biti prosvetljena od strane Gospoda iz Reči (br. 43).

Stih 13. "I usred sedam svijećnjaka kao sina čovječijega," označava Gospoda (kao Reč), od koga jeste ta crkva (br. 44). Izraz "obučena u dugačku haljinu ," označava Božansko proističuće, što je Božanska istina (br. 45). Izraz "i opasana po prsima pojasom zlatnijem," označava Božansko proističuće, kao i, istovremeno, konjunkciju sa Božanskim, što je Božansko dobro (br. 46).

Stih 14. "A glava njegova i kosa bijaše bijela kao bijela ³ vuna, kao snijeg“, Označava Božansku ljubav, proisteklu iz Božanske mudrosti, u prvim i u poslednjim stvarima (br. 47). Izraz "i oči njegove kao plamen ognjeni," označava Božansku mudrost od Božanske ljubavi (br. 48).

Stih 15. Izraz "I noge njegove kao mjed kad se rastopi u peći," označava prirodno Božansko dobro (br. 49). Izraz "i glas njegov kao huka voda mnogijeh," označava prirodnu Božansku istinu (br. 50).

Stih 16. "I držaše u svojoj desnoj ruci sedam zvijezda," označava sva znanja o dobru i istini u Reči od Njega (br. 51). Izraz "i iz usta njegovijeh izlažaše mač oštar s obje strane," označava raspršivanje obmana od strane Gospoda kroz Reč, kao i kroz doktrinu, koja iz Reči proističe (br. 52). Izraz "i lice njegovo bijaše kao što sunce sija u sili svojoj," označava Božansku ljubav i Božansku mudrost, koji jesu - On sam, i koji proističu od Njega (br. 53).

Stih 17. "I kad ga vidjeh, padoh k nogama njegovijem kao mrtav," označava nedovoljnost sopstvenog života, spoznatu usled opisanog prisustva Gospodnjeg (br. 54). Izraz "i metnu desnicu svoju na me," označava život koji, potom, biva inspirisan Njime (br. 55). Izraz "govoreći mi: ne boj se," označava oživljavanje (reanimaciju), i potonje bogopoštovanje, proizašlo iz najdubljeg poniženja (br. 56). Izraz "ja sam prvi i pošljednji," označava da je On večan i beskonačan, a samim tim, i da je - jedini Bog (br. 57).

Stih 18. "I živi," označava Onoga, Koji jedini jeste život, i onoga, od koga (i ni od koga drugog) život jeste (br. 58). Izraz "i bijah mrtav," označava da je On bio zanemaren u crkvi, i još, da nije bilo priznato ni Njegovo Božansko Ljudsko (br. 59). Izraz "i evo sam živ va vijek vijeka," označava da On jeste – život večni (br. 60). Izraz "Amin," označava Božansku potvrdu da je to istina (br. 61). Izraz "I imam ključeve od pakla i od smrti," označava da samo On, i niko drugi, ima moć spasavanja (br. 62).

Stih 19. "Napiši dakle što si vidio, i šta je, i šta će biti potom," označava da bi sve stvari, koje su sada Otkrivene, mogle biti ostavljene za potomstvo (br. 63).

Stih 20. "Tajna sedam zvijezda koje si vidio na desnici mojoj, i sedam svijećnjaka zlatnijeh," označava arkanu (tajnu) u vizijama koje se tiču Novog neba i nove crkve(br. 64). Izraz "sedam zvijezda jesu anđeli sedam crkava," označava novu crkvu na nebesima, koja jeste - novo nebo (br. 65). Izraz "i sedam svijećnjaka koje si vidio jesu sedam crkava," označava novu Crkvu na zemlji, a to je Novi Jerusalim koji silazi od Gospoda sa Novog Neba.

OBJAŠNJENJE

Do sada nije bilo poznato šta je to duhovni smisao. Da takav smisao postoji u svakoj pojedinosti unutar Reči, i da se, bez njega, tekst Reči na mnogim mestima ne može razumeti, pokazalo se u delu "Nauk Novog Jerusalima o Svetom pismu" (br. 5-26). Ovaj smisao se ne pojavljuje kao očigledan u doslovnom (bukvalnom) smislu, s obzirom na to da je u njemu (naime, u bukvalnom smislu) sadržan na isti način, na koji je duša sadržana u svom telu. Poznato je da postoji duhovno i prirodno, i da se duhovno uliva u prirodno, i predstavlja se tako, da može biti viđeno, kao i, takođe, da ne može biti predmet taktilnog i senzitivnog osećaja u formama koji potpadaju pod vid i dodir. I još, da duhovno, bez takvih formi, ne može biti doživljeno nikako drugačije do - kao naklonost i razmišljanje (ili kao ljubav i mudrost) koji potiču od uma. Može se spoznati da su naklonost (odnosno: ljubav, čije je svojstvo da se može doživeti putem osećanja) i misao, (odnosno: mudrost, čija je osobina mišljenje) - duhovni. Poznato je da se u telu ove dve sposobnosti duše prezentuju putem formi koje se nazivaju organima čula i pokreta; takođe, da duhovno i prirodno čine jedno, i to u tako velikoj meri, da važi sledeće: što um pomisli, usta odmah izgovore; i još: volju uma telo istog časa izvršava,; otuda je očigledno da postoji savršeno sjedinjenje duhovnih i prirodnih stvari unutar čoveka.

[2] Slično važi za sve i svakoga na svetu; u svemu, naime, postoji duhovno, koje jeste najdublji i najunutarnjiji uzrok, a dakako, postoji i prirodno, koje jeste njegov efekat (posledica), pri čemu ovo dvoje uvek čine - jedno; opet, duhovno se ne pojavljuje u prirodnom, s obzirom na to da je ono u njemu sadržano kao što je duša sadržana u svom telu, odnosno, kao najunutarnjiji i najskriveniji uzrok u posledici, kao što je već prethodno rečeno. Slično je i sa Rečju; niko ne može poreći da ono, što biva u njenim nedrima, jeste - duhovno, jer je Božansko; međutim, na osnovu toga što se duhovno nikada nije moglo pojavljivati u bukvalnom smislu Reči (koji je prirodni smisao), proističe da je duhovni smisao, dakako, do sada bio nepoznat; on, dakako, nije mogao biti spoznat pre nego što je Gospod otkrio istinske istine, stoga što je duhovni smisao, u stvari, sadržan u njima. Otkrivenje upravo iz tog razloga nije moglo biti shvaćeno ranije. A da ne bi bilo sumnje u to da su ove stvari zaista sadržane unutar Otkrivenja, moraju se objasniti razne pojedinosti. Pored toga, činjenica da se duhovni smisao sadrži u prirodnom, mora biti pokazana i putem pasaža, sličnih onima u Otkrivenju, koji se sadrže unutar drugih odlomaka u Reči. U narednom tekstu slede objašnjenje i demonstracija.

Footnotes:

24. Stih 7. Eno, ide s oblacima, označava da će se Gospod otkriti u doslovnom smislu Reči, i da će otvoriti njen duhovni smisao na kraju crkve. Ko ne zna ništa o unutrašnjem ili duhovnom smislu Reči, ne može znati šta je Gospod podrazumevao kada je rekao da „ide na oblacima nebeskijem“; jer je On to rekao prvosvešteniku, koji ga je zakleo da kaže da li je Hrist Sin Božiji: A Isus mučaše. I poglavar sveštenički odgovarajući reče mu: zaklinjem te živijem Bogom da nam kažeš jesi li ti Hrist sin Božij?Reče mu Isus: ti kaza. Ali ja vam kažem: otsele ćete vidjeti sina čovječijega gdje sjedi s desne strane sile i ide na oblacima nebeskijem. (Mat. 26:63-64; Marko 14:61-62). A tamo, gde Gospod govori svojim učenicima o svršetku sveta, On kaže: I tada će se pokazati znak sina čovječijega na nebu; i tada će proplakati sva plemena na zemlji; i ugledaće sina čovječijega gdje ide na oblacima nebeskima sa silom i slavom velikom. (Mat. 24:30; Marko 13:26). Pod "na oblacima nebeskima" na kojima On treba da dođe, ne misli se na ništa drugo do - na Reč u njenom doslovnom smislu; pod „slavom“, u kojoj će Ga videti, podrazumeva se Reč u njenom duhovnom smislu. Onima, koji ne misle dalje od bukvalnog smisla Reči, biva veoma teško da poveruju da stvari upravo tako stoje; kod takvih, pojam „oblak“ predstavlja stvarni, materijalni oblak i ništa drugo, i otuda je njihovo verovanje da će se Gospod pojaviti na oblacima nebeskim, kad se približi Poslednji sud. Međutim, ova ideja se mora odbaciti, ukoliko se spozna šta zaista reprezentuje izraz „oblak“, odnosno, da je u pitanju Božanska istina u poslednjim stvarima, dakle, Reč u bukvalnom smislu.

[2] U duhovnom svetu se pojavljuju oblaci na isti način kao i u prirodnom svetu; ali oblaci u duhovnom svetu pojavljuju se ispod nebesa - onima, koji bivaju u bukvalnom smislu Reči, i to - kao tamniji ili svetliji, u skladu sa njihovim razumevanjem i primanjem Reči; razlog se sastoji u tome da nebeska svetlost tamo jeste - Božanska istina, dok tama predstavlja - obmane; shodno tome, izraz „svetli oblaci“ predstavlja Božansku istinu pod velom spoljašnjeg izgleda istine, kakva biva Reč u pismu među onima, koji su u istinama; a nasuprot, izraz „tamni oblaci“ jeste reprezentacija Božanske istine prekrivene zabludama i potvrđenim spoljašnjim izgledom istina, kakva biva Reč, shvaćena u bukvalnom smislu, među onima, koji su u obmanama. Često sam viđao te oblake, i moglo se jasno videti odakle su i šta predstavljaju. Sad, s obzirom na to da je Gospod, nakon proslavljanja Svog Ljudskog, postao Božanska istina, ili Reč, i to - čak i u poslednjim stvarima, odgovorio je svešteničkom poglavaru na sledeći način:, "Reče mu Isus: ti kaza. Ali ja vam kažem: otsele ćete vidjeti sina čovječijega gdje sjedi s desne strane sile i ide na oblacima nebeskijem.."

[3] A Njegovo kazivanje učenicima, "I tada će se pokazati znak sina čovječijega na nebu; i tada će proplakati sva plemena na zemlji; i ugledaće sina čovječijega gdje ide na oblacima nebeskima sa silom i slavom velikom," označava da će se na kraju crkve, u času u kome će se odigrati Poslednji sud, On pojaviti u Reči, i otkriti duhovni smisao, što se takođe ostvaruje današnjih dana, jer je sada kraj crkve i izvršava se Poslednji sud, kao što se može videti iz nedavno objavljenih malih [Svedenborgovih - prim. M. V.] dela. To je, dakle, ono što se u Otkrivenju podrazumeva pod izrazom „Eno, ide s oblacima“; tako isto, u odlomcima koji slede: I vidjeh, i gle, oblak bijel, i na oblaku sjeđaše kao sin čovječij, i imaše na glavi svojoj krunu zlatnu, i u ruci svojoj srp oštar. (Otkr. 14:14). I takođe u Danilu: Vidjeh u utvarama noćnijem, i gle, kao sin čovječji iđaše sa oblacima nebeskim, i dođe do starca i stade pred njim. (Dan. 7:13). Da se pod izrazom "sin čovječji" podrazumeva Gospod kao Reč, može se videti u delu “Nauk Novog Jerusalima o Gospodu” (br. 19-28).

[4] Da se pod „oblacima“ u drugim delovima Reči takođe podrazumeva Božanska istina u poslednjim stvarima, i, otuda, Reč u bukvalnom smislu, može se videti u odlomcima u kojima se spominju oblaci: Izrailju! niko nije kao Bog, koji ide po nebu tebi u pomoć, i u veličanstvu svojem na oblacima. (Pon. Zak. 33:26). Pojte Bogu, popijevajte imenu njegovu; ravnite put onome što ide preko pustinje; Gospod mu je ime, radujte mu se. (Ps. 68:4). Breme Misiru. Gle, Gospod sjedeći na oblaku laku doći će u Misir; i zatrešće se od njega idoli Misirski, i srce će se rastopiti u Misircima. (Isa. 19:1). Izraz "sjedeći na oblaku," znači: biti u mudrosti Reči, jer pojam „konj“ označava razumevanje Reči; Zar postoji iko, ko ne primećuje da Jahve ne sedi bukvalno na oblacima? Sjede na heruvima i podiže se, i poletje na krilima vjetrnijem. Od mraka načini sebi krov, sjenicu oko sebe, od mračnijeh voda, oblaka vazdušnijeh. (Ps. 18:10-11). Ovde postoji slično značenje; izraz „heruvimi“ takođe označava Reč, kao što se može videti u tekstu koji docnije sledi (br. 239, 672); šator označava prebivalište.

[5] Vodom si pokrio dvorove svoje, oblake načinio si da su ti kola, ideš na krilima vjetrnijem. (Ps. 104:3). Izraz „Vodom“ označava istine, pojam „dvorove“ reprezentuje one, koji uče o doktrini, dok izraz „kola“ označava samu doktrinu, a sve se to, budući da predstavlja bukvalni smisao Reči, reprezentuje pomoću izraza „oblaci“." Zavezuje vode u oblacima svojim, i ne prodire se oblak pod njima. Drži prijesto svoj, razapinje oblak svoj nad njim. (Jov 26:8-9). U sličnom maniru: Znaš li kako ih on uređuje i kako sija svjetlošću iz oblaka svojega? (Jov 37:15). Dajte slavu Bogu; veličanstvo je njegovo nad Izrailjem i sila njegova na oblacima. (Ps. 68:34). Pomoću izraza "svjetlošću iz oblaka označava se Božanska istina Reči, dok pojam "sila" označava Božansku moć otuda.

[6] Kako pade s neba, zvijezdo danice, kćeri zorina? [u engleskom prevodu Biblije na mestu izraza „kćeri zorina“ stoji izraz „Lucifer“- prim. M. V.] kako se obori na zemlju koji si gazio narode? A govorio si u srcu svom: izaći ću na nebo, više zvijezda Božijih podignuću prijesto svoj, i sješću na gori zbornoj na strani sjevernoj; Izaći ću u visine nad oblake, izjednačiću se s višnjim. (Isa. 14:12-14). Liječismo Vavilon, ali se ne iscijeli; ostavite ga, i da idemo svaki u svoju zemlju; jer do neba dopire sud njegov i diže se do oblaka. (Jer. 51:9). Pomoću izraza „Lucifer“ i „Vavilon“ označeni su oni, koji oskrnavljuju dobra i istine Reči, pa se zbog toga pod „oblacima“ podrazumevaju ove istine. Razastrije im oblak za pokrivač, i oganj da svijetli noću. (Ps. 105:39). Gospod će stvoriti nad svakim stanom na Gori Sionskoj i nad zborovima njezinijem oblak danju s dimom i svjetlost plamena ognjenoga noću, jer će nad svom slavom biti zaklon. (Isa. 4:5). Ovde se, takođe, pod pojmom „oblak“, podrazumeva Reč u bukvalnom smislu. Opet, bukvalni smisao Reči, s obzirom na to da je u njemu sadržan, i da je njime (kao omotačem) pokriven i obuhvaćen duhovni smisao, biva reprezentovan pomoću izraza „jer će nad svom slavom biti zaklon“. Da doslovni smisao Reči jeste pokrivač (omotač), koji služi da se ne povredi njen duhovni smisao, može se videti u delu "Nauk Novog Jerusalima o Svetom pismu" (br. 33); kao i to, da bukvalni smisao jeste čuvar duhovnog smisla (br. 97).

[7] Božansku istinu u poslednjim stvarima, koja je identična sa bukvalnim smislom Reči, takođe predstavlja izraz „oblak“ na kome se Jahve spustio na Sinajsku goru, gde je potom objavio zakon: A Gospod reče Mojsiju: evo, ja ću doći k tebi u gustom oblaku, da narod čuje kad ti stanem govoriti i da ti vjeruje do vijeka. Jer Mojsije bješe javio Gospodu riječi narodne. (Izl. 19:9; 34:5). Božansku istinu u poslednjim stvarima, tako isto, reprezentuje i „oblak“ koji je pokrio Petra, Jakova i Jovana, u času kada je Isus bio preobražen, o čemu je napisano: Dok on još govoraše, gle, oblak sjajan zakloni ih; i gle, glas iz oblaka govoreći: ovo je sin moj ljubazni, koji je po mojoj volji; njega poslušajte. (Mat. 17:5; Marko 9:7; Luka 9:34-35). Gospod je pomoću svog preobraženja učinio da se na Njega gleda kao na - Reč; zato je oblak zasenio Petra, Jakova i Jovana, i zato se iz oblaka začuo glas koji im je rekao da je On Sin Božji; izraz „glas iz oblaka“ znači: iz Reči. Da se ​​pod pojmom „oblak“, u suprotnom smislu, podrazumeva Reč kao krivotvoreni bukvalni smisao, biće pokazano na drugom mestu.