1. Zoti, duke folur në praninë e dishepujve të Tij për përfundimin e epokës, që është periudha e fundit e kishës, ¹ thotë, afër fundit të asaj që Ai parashikon për gjendjet e saj të njëpasnjëshme në lidhje me dashurinë dhe besimin: ²

“Menjëherë pas mjerimit të atyre ditëve ‘Dielli do të errësohet, hëna nuk do ta lëshojë dritën e vet, yjet do të bien nga Parajsa e trupat Në Parajsë do të lëkunden . Atëherë do të duket në Parajsë shenja e Birit të njeriut; atëbotë të gjitha fiset e dheut do qajnë dhe do ta shohin Birin e njeriut duke ardhur mbi rretë në Parajsë me fuqi dhe me madhëri të madhe . Ai do t’i dërgojë engjëjt e vet me bori të madhe për t’i bashkuar të zgjedhurit e tij nga katër anët e botës, prej njërit skaj të Parajsat në tjetrin (Mateu 24:29-31).

Ata që i kuptuan këto fjalë sipas kuptimit të shkrimit nuk kanë besim tjetër përveç se gjatë asaj periudhe të fundit, e cila quhet gjykimi përfundimtar, të gjitha këto gjëra do të ndodhin ashtu siç përshkruhen në kuptimin e mirëfilltë, d.m.th. , se dielli dhe hëna do të errësohen dhe yjet do të bien nga Parajsa, se shenja e Zotit do të shfaqet në Parajsë dhe Ai Vetë do të shihet në rretë, të ndjekur nga engjëjt me bori; dhe për më tepër, siç është parathënë kudo tjetër, se i gjithë universi i dukshëm do të shkatërrohet dhe më pas do të krijohet një Parajsë i ri me një tokë të re. I tillë është mendimi i shumicës së popullatës në kishë në ditët e sotme. Por ata që besojnë kështu janë injorantë për fshehtësitë që fshihen në çdo thellësi të Fjalës. Sepse në çdo veçori të Fjalës ka një kuptim të brendshëm që trajton gjërat shpirtërore dhe Parajse, jo gjërat natyrore dhe të kësaj bote, siç trajtohen në kuptimin e shkronjës. Dhe kjo është e vërtetë jo vetëm për kuptimin e grupeve të fjalëve, është e vërtetë për çdo fjalë të veçantë. ³ Sepse Fjala është shkruar vetëm nga korrespondenca, ⁴ deri në fund që mund të ketë një kuptim të brendshëm në të paktën të veçantë për të. Se çfarë është Ai kuptim mund të shihet nga gjithçka që është thënë dhe treguar për të në Arcana Coelestia; edhe nga citatet e mbledhura nga ajo vepër në shpjegimin e Kalit të Bardhë për të cilin flitet në Apokalipsë. Është sipas këtij kuptimi që duhet kuptuar ajo që thotë Zoti në fragmentin e cituar më sipër në lidhje me ardhjen e Tij në rretë në Parajsë. "Dielli" atje që duhet të errësohet nënkupton Zotin në lidhje me dashurinë; ⁵ "hënën" Zotin në lidhje me besimin; ⁷ "shenja e Birit të njeriut në Parajsë" manifestimi i së vërtetës Hyjnia; "fiset e tokës" që do të vajtojnë, të gjitha gjërat që kanë të bëjnë me të vërtetën dhe të mirën ose me besimin dhe dashurinë; ⁸ "ardhja e Zotit në rretë në Parajsë me fuqi dhe lavdi" prania e Tij në Fjalën, dhe zbulesa, ⁹ "re" që nënkuptojnë kuptimin e shkronjës së Fjalës, ¹⁰ dhe "lavdi" kuptimin e brendshëm të Fjalës; ¹¹ "engjëjt me bori dhe zë të madh" nënkuptojnë Parajsën si burim të së vërtetës Hyjnia. ¹² E gjithë kjo e bën të qartë se këto fjalë të Zotit nënkuptojnë se në fund të kishës, kur të mos ketë më dashuri, dhe rrjedhimisht asnjë besim, Zoti do të hapë kuptimin e brendshëm të Fjalës dhe zbulojnë arkanën e Parajsës. Arkana e zbuluar në faqet në vijim lidhet me Parajsën dhe ferrin, si dhe me jetën e njeriut pas vdekjes. Njeriu i kishës në këtë datë nuk di pothuajse asgjë për Parajsën dhe ferrin ose për jetën e tij pas vdekjes, megjithëse të gjitha këto çështje janë paraqitur dhe përshkruar në Fjalën; dhe megjithatë shumë nga ata që kanë lindur brenda kishës refuzojnë të besojnë në to, duke thënë në zemrat e tyre: "Kush erdhi nga ajo botë dhe na tha?" Prandaj, që një frymë e tillë mohimi, e cila mbizotëron veçanërisht me ata që kanë shumë urtësi të kësaj bote, të mos infektojë dhe prishë edhe të thjeshtët në zemër dhe të thjeshtët në besim, më është lejuar të shoqërohem me engjëj dhe të flas me ta. si njeriu me njeriun, edhe për të parë çfarë ka në qiej dhe në xhehennem, dhe kjo për trembëdhjetë vjet; kështu që tani nga ajo që kam parë dhe dëgjuar, më është lejuar t'i përshkruaj këto, me shpresën se injoranca mund të ndriçohet dhe mosbesimi të zhduket. Një zbulesë e tillë e menjëhershme jepet në këtë ditë, sepse kjo është ajo që nënkuptohet me Ardhjen e Zotit.

[REFERENCAT E AUTORIT ARCANA COELESTIA.]

Fusnotat:

10622. 'And He does not at all absolve' means allowing them to exist until they reach their closing stage. This is clear from the meaning of 'absolving' as forgiving sin; but when the words does or will not absolve are added ¹ , allowing the thing to exist is meant. The reason why until their closing stage is meant is that the Lord allows evil to exist until it has reached its closing stage or culmination. Various places throughout the Word use the expression 'the close of the age'; and in these places evil may be spoken of as having reached or not having reached its closing stage, at which stage visitation takes place. Since this is the meaning of the words 'He does (or will) not at all absolve' a brief statement must be made showing what to understand by this. In general the closing stage or the close means the end of the Church. And it reaches its end when neither charity nor faith exist any longer, because the Church has turned itself completely away from the Lord and no good at all reigns there any longer, only evil. This is called its close, at which stage visitation takes place. When it takes place all those ruled by evil are cast away, and all those governed by good are accepted. This visitation takes place in the next life, where all who have belonged to the Church from its beginning through to its end dwell together. The casting away of the evil into hell when it takes place and the saving of the good is what is called the last judgement.

[2] In particular the closing stage takes place with every individual person in a very similar manner. When anybody enters the next life, which happens immediately after death, he is allowed to exist among those who are good; even someone bad is allowed to do so. But after a while the person's interiors are opened. If these are evil he is borne away more and more into his own evil, until his will is taken over by his evil, and his understanding by the falsity which goes with that evil. Once this has happened that evil is said to have reached the closing stage in him, and he is cast away into hell. These are the things that should be understood by 'He will not at all absolve'. The like is meant by what Jehovah said to Moses,

Now, go! lead the people to what I have spoken of to you. Behold, My angel will go before you; and on the day of My visitation I will visit their sin upon them. Exodus 32:34.

[3] The fact that the close means the end of the Church is clear from the following places: In Jeremiah,

With Israel and with Judah I will not bring about the close ² , but I will not treat you as one who is at all innocent ³ , because there is no hope for your fracture; the wound is grievous. You have no restorative medicaments. Jeremiah 30:11-13; 46:28.

In the same prophet,

Your iniquity, O daughter of Zion, has been brought to a close. He will visit your iniquity, O daughter of Edom, He will reveal your sins. Lamentations 4:22.

In Daniel,

Seventy weeks have been decreed concerning your people, to bring transgression to a close and to seal up sins and to atone for iniquity. At length upon the bird of abominations will come desolation; and until the close ... Daniel 9:24, 27.

In Matthew,

The harvest is the close of the age. As the tares are gathered and burned in the fire, so will it be at the close of the age. Matthew 13:39-40.

In the same gospel,

The disciples said to Jesus, Tell us, what will be the sign of Your coming and of the close of the age? Matthew 24:3.

In the same gospel,

Jesus said, Behold I am with you at all times ⁴ even to the close of the age. Matthew 28:20.

Fusnotat: